ساختمان کابل های مخابراتی زوج شده کابل های مخابراتی از قسمتهای مختلف تشکیل شده و برای انتقال سیگنالهای صوتی در خطوط تلفن و یا آیفون با تعداد زوجهای مختلفی استفاده می شوند. در این مقاله با قسمت های مختلف ساختمان کابل مخابراتی زوجی آشنا می شویم.
مراحل ساخت کابل های مخابراتی
هادی کابل مخابراتی
از هادی مس با درجه خلوص طبق استاندارد بینالمللی و نرم شده (آنیل) به عنوان هادی استفاده شده است. قطر هادی ها معمولا ۰٫۴ ، ۰٫۵ ، ۰٫۶ ، ۰٫۸ میلی متر است.
عایق کابل مخابراتی
عایق می تواند یکی از مواد پی وی سی (PVC) یا از مواد (PE) پلی اتیلن است که بصورت یکنواخت روی هادی توسط دستگاه اکسترودر تزریق (اکسترود) شده است تشکیل شده باشد. رنگبندی عایق مطابق استاندارد بینالمللی می باشد.
تابیدن زوجها به صورت کابل
زوجها با رنگ های متناسب جهت شناسایی ، در لایههای هم مرکز به هم تابیده میشوند. در لایهها طول تاب زوجها با همدیگر اختلاف دارند تا از بروز پارازیت از زوجی به زوج دیگر (همشنوائی) جلوگیری شود. روی زوج های تابیده شده در مواقع ضروری پوشش پلاستیکی (پلی استر)کشیدهمی شود.
حفاظ الکترواستاتیک
یک نوار پلاستیکی که یک لایه نازک از آلومینیوم روی آن قرار گرفته است ، زیر غلاف پیچیده میشود.این کار برای جلوگیری از ورود پارازیتهای خارجی به کابل و همچنین جلوگیری از حرارت کلگی اکسترودر است.
غلاف
یک غلاف بدون درز به صورت استاندارد از مواد پی وی سی PVC روی کابل کشیده میشود. این غلاف کابل را در مقابل رطوبت و مواد آلی و معدنی مضر موجود در زمین حفاظت میکند.
نوار فولادی گالوانیزه
وقتی که کابل هایی با قدرت مکانیکی بیشتر مورد نیاز باشد، روی کابل غلاف شده نوار فولادی گالوانیزه و یک غلاف خارجی از مواد پی وی سی کشیده میشود. این غلاف خارجی کابل را از پوسیدگی و زنگ زدن حفاظت میکند.
کابلهای هوایی مخابرات با سیم مهار فولادی
در محل هائی که کابل به روی تیرهای برق آویزان است، از کابل های هوایی استفاده میشود. در این کابل ها، رشتهای از فولاد گالوانیزه به موازات کابل قرار گرفته و مشترکا یک غلاف از مواد پلی اتیلن روی آنها کشیده شده است.
طول کابل
معمولا سیم های عایقدار به صورت حلقههای ۱۰۰ متری پیچیده شده و بسته بندی میشوند. کابل ها در طول ۵۰۰ متری و ۱۰۰۰ متری یا طول های دیگر بر روی قرقرههای چوبی پیچیده و بسته بندی می شوند.
بیشتر بخوانید : کابل ابزار دقیق با اسکرین کلی و عایق
تضعیف در شبکههای مخابراتی
مساله تضعیف در شبکه مخابراتی دارای اهمیت بینالمللی است و مقدار آن نباید از میزان مجاز تجاوز نماید تا تفهیم مکالمات حتی در دور افتادهترین نقاط میسر باشد. طبق پیشنهاد مصوبه سال ۱۹۵۵ کمیته بینالمللی استاندارد و تلفن در ژنو حداکثر تضعیف مجاز در یک کشور بین دو تلفن اصلی ۳۶٫۵ دسی بل و بین تلفن داخلی ۲٫۶ دسی بل است.
پوپینیزاسیون و نحوه کاهش تضعیف کابلها:
اگر بخواهیم مقدار تضعیف کابلها کاهش یابد، لازم است قطر سیم را بزرگتر انتخاب نمائیم که خود مستلزم هزینه زیاد است. پوپین فیزیکدان یوگسلاوی با بررسی رابطه فوق برای اولین بار دریافت که برای کم کردن تضعیف باید اندوکتیویته خط را مصنوعا زیادتر کرد. امروزه برای این کار قرقرههای سیم پیچی شده مخصوص به نام قرقره پوپین در سر راه قرار میدهند و این عمل را پوپینیزاسیون مینامند.
اضافه کردن اندوکتیویته سبب کم شدن فرکانس حد میشود. پس هر چقدر اندوکتیویته بیشتر باشد، تضعیف کمتر است در خطوط کاریر به علت محدود شدن باند فرکانس نمیتوان از کابلهای پوپینه استفاده کرد، بلکه از تقویت کنندههای بین راه استفاده مینمایند. افزایش اندوکتیویته سبب ازدیاد تاخیر فاز مکالمه میشود و چنانچه این تاخیر به اندازه ۲۵۰ میلی ثانیه باشد، مکالمات دچار اختلال خواهد شد.
استفاده از کابلهای پوپینه در شبکه تلفن شهری:
در شبکههای تلفن شهری به علت محدود بودن تضعیف مجاز بین مراکز از کابلهای ۰٫۶ ، ۰٫۸ ، ۰٫۹ میلیمتری معمولی و یا پوپینه شده برای ارتباط بین مراکز استفاده میشود. کابلهایی که دارای سیمهای قطورتر هستند، دارای تضعیف کمتری میباشند.
دسته خط :
کلیه سیمهایی که دارای ابتدا و انتهای مشترک هستند و برای منظور واحدی بکار برده میشوند، یک دسته خط تشکیل میدهند.
کابل ارتباط محلی :
برای ارتباط مشترکین مراکز مختلف در یک شهر از کابلهای ارتباط بین مراکز استفاده میشود. از نقطه نظر اقتصادی به صرفه نیست که کابلهای متعدد و کم زوج برای ارتباط بین مراکز بکار برده شوند، بلکه بهتر است دسته خطوط مختلفی را در یک کابل پر زوجتر متمرکز نمود.
کابلهای زیر دریایی برای ارتباط راه دور:
تا سال ۱۹۶۵ همه مکالمات تلفنی بینالمللی از طریق کابل های زیر دریایی انجام میگرفت. این سیستم ارتباطی بیش از ۵۰ سال ادامه داشت تا در سال ۱۹۰۱ خصوصیات امواج رادیویی کشف و ارتباط بی سیم در سرتاسر دنیا گسترش یافت. با اینکه کابلهای زیر دریایی نقش بزرگی را در شبکه تلفنی جهان داشتند، ولی با بوجود آمدن شبکههای جهانی ارتباطات ماهوارهای نظیر انتیلست ، اینتراسپوتنیک و … از اواسط دهه سال ۱۹۶۰ کم کم توسعه تکنولوژی ارتباطات راه دور از طریق کابل های زیر دریایی کمتر شد.