خطرات الکتریکی اتاق عمل
مشکلات و خطرات سیم و کابل غیر استاندارد در بیمارستان خطر انفجار گازهای بیهوشی که با جرقه الکتریکی میتواند آغاز شود. (سیم و کابل نا ایمن در بیمارستان ) اتصال مریض به دستگاه و در واقع کیفیت اتصال بیمار به الکترودهای بازگشتی از واحد الکتروسرجری ناشی میشود. بیمار در حین عمل جراحی از دو ناحیه به ژنراتور واحد الکتروسرجیکال متصل میشود. در اولین نقطه، جریان از طریق سطح کوچک الکترود به بدن بیمار وارد میشود. در نقطه دوم جریان از طریق الکترودهای با سطح مقطع بزرگ از بدن بیمار خارج میشود.
نقطه دوم، سرد است و شدت جریان پایینی در این نقطه وجود دارد. بیمار توسط یک سطح تماسی بزرگ (صفحه فلزی با مقاومت کم) در سیم های بازگشتی به واحد الکتروسرجیکال حفاظت می گردد تماس های رسانا، نواحی کوچکی هستند که میتوانند در صفحه فلزی (Plate) تولید آتشسوزی کنند.
افتادن اتفاقی بیمار در نقاط دیگر نیز میتواند تولید آتش سوزی کند. اگر چه بیشتر گازهای بیهوشی که در اتاق عمل استفاده میشود، کاملاً پایدار هستند، اما باید از شارژ الکتریکی و انفجار گازها جلوگیری شود.
جلوگیری از خطرات در اتاق عمل
- تمام پرسنل و تمام تجهیزات در داخل اتاق عمل باید به زمین متصل شوند. کف اتاق عمل، رسانای الکتریکی است و به زمین متصل شده است. تمام تجهیزات اتاق عمل باید مسیر رسانایی به کف اتاق عمل داشته باشند. تمام پرسنل باید کفشهایی بپوشند که نوار رسانایی در تماس با پاهایشان داشته باشد.
- گانها و کتانهای جراحی بایستی از پارچه های رسانا باشند. این احتیاط ها، از شارژ شدن ناشی از تراکم و جمع شدن جلوگیری میکند و همچنین احتمال دشارژ الکتریکی را کمتر میکنند.
- پریزهای الکتریکی در اتاق عمل از سطح زمین بالاتر هستند. چرا که گازهای بیهوشی سنگینتر از هوا هستند
و این کار از تراکم گازها در نزدیکی پریزهای الکتریکی جلوگیری میکند و به دلیل آن که در واحد الکتروسرجیکال ولتاژهای الکتریکی بزرگی ایجاد میشود، با بالا نگه داشتن پریزهای الکتریکی از سطح زمین، از انفجار گازهای بیهوشی جلوگیری میشود.
- پرستاران و کارکنان اتاق عمل باید با آگاه بودن از موقعیت هایی که میتواند تولید خطر کند و بازرسی های مرتب تجهیزات، حفاظت الکتریکی را بالاتر برند.
- این کار میتواند با کنترل کردن تمام سیم و کابل برق و پریزها و اتصالات زمین انجام شود.
- پلاریته و پیوستگی اتصال زمین پریزهای الکتریکی میتواند با استفاده آنالیزورهای مختلف بررسی شود.
- جریانهای نشتی نیز میتواند با Leakage meter اندازه گیری شود. ا
- این کار با اتصال دو پروب Leakage meter به دستگاه و نقطه زمین انجام میشود.
- اندازه گیری، مقدار جریان نشتی را که میتواند وارد بدن شود نشان میدهد.
بیشتر بخوانید : مفهوم فرآیند کالیبراسیون
الکتروفیزیولوژی
خرید سیم و کابل البرز الکتریک نا ایمن دربیمارستان الکتروفیزیولوژی تاثیرات جریان الکتریکی بر روی بدن انسان را مطالعه میکند.
واردشدن جریان الکتریکی به بدن میتواند سبب انقباضات ماهیچه ای، سوختگی الکتریکی و سوختگی شیمیایی شود. هر کدام از این موارد در سطح آستانه متفاوتی رخ میدهد. گیرنده های شوک بسته به این که پوست سالم یا خیس یا مجروح باشد، تقسیم بندی میشوند. مقاومت پوست اندازهگیری شده از یک دست تا دست دیگر تقریباً ۱۰۰ کیلواهم است. سطح بالای مقاومت فلوی جریان از ۱۲۰ ولت و جریان ۲-۱ میلی آمپر را محدود میکند.
هنگامی که پوست خیس باشد یا سطح آن خراشیده و آسیب دیده باشد، مقاومت پوست در حدود ۱ کیلو اهم کاهش پیدا میکند
و جریان به ارگانهای داخلی مخصوصاً قلب دسترسی مستقیم پیدا میکند. هنگامی که پوست سالم است جریان در حدود ۱ مگا آمپر لازم است تا توسط بدن حس شود. این سطح از جریان میتواند نتیجه خطرات تجهیزات بیمارستانی یا دیگر تجهیزات خارج بیمارستان باشد،(سیم و کابل نا ایمن در بیمارستان )
مانند فرسایش سیم چراغ مطالعه، سیم کشی نادرست سیستم تهویه هوا، خرابی سشوار و غیره.
آستانه جریان حس شده در بدن انسان ۱ مگا آمپر است. آستانه جریانی که میتواند به بدن ضرر برساند ۱۰ مگا آمپر است. جریان بالاتر از ۱۰ مگا آمپر، سبب فلجشدن و رعشه ماهیچه میشود و میتواند سبب فریز شود یا مانع از آن شود که فرد شیء الکتریکی مورد نظر را رها کند و باعث ایجاد شوک الکتریکی می شود.
هر چه سطح جریان بالاتر میرود، فلج و رعشه (Paralysis) به شش ها و قلب کشیده میشود و باعث ایجاد تداخل در تنفس و آریتمیهای قلبی میشود و حتی میتواند سبب از کار انداختن قلب شود. در جریانهای بالاتر از ۱۰۰ مگا آمپر، سوختگی شدید بافتها میتواند رخ دهد.
خطرات الکتریکی در بیمارستان ها
سیم و کابل نا ایمن دربیمارستان
حفاظت الکتریکی در بیمارستانها بسیار مهم است چرا که ممکن است بیمار تحت یک پروسه درمانی قرار گیرد که باعث کاهش مقاومت بدن شود.
همچنین ممکن است بیمار بیهوش باشد یا قادر نباشد که به طور نرمال به جریان الکتریکی پاسخ دهد.
به علاوه محلول های رسانای الکتریکی، نظیر محلول نمک در اطراف بیمار حضور دارد و ممکن است بر روی تجهیزات الکتریکی چکیده یا ریخته شوند.
جریان الکتریکی
سیم و کابل نا ایمن دربیمارستان
آسیب هایی که از جریانهای الکتریکی ایجاد میشود
به دامنه جریان الکتریکی، مسیر ورود جریان وارد بدن و همچنین مدت زمان واردشدن جریان الکتریکی به بدن بستگی دارد.
ماهیت جریان الکتریکی شناور درون یک مدار با شناورشدن خون در سیستم گردش خون انسان شباهت دارد.
در این تشابه منبع انرژی با قلب نشان داده میشود
و فلوی خون شناور درون شریان ها و سیاه رگها با جریان الکتریکی شناور در رساناها و دیگر اجزای مدار الکتریکی شباهت دارد.
به کاربردن پتانسیل الکتریکی به یک مدار الکتریکی از طریق مسیرهای رسانا تولید جریان میکند.
این مسئله با تغییرات فشار خون شباهت دارد که به سبب انقباض ماهیچه قلب رخ میدهد.
برای آن که جریان الکتریکی در گردش باشد باید مسیر پیوست های بین منبع پتانسیل و اجزاء مدار وجود داشته باشد.
جریان نشتی
سیم و کابل نا ایمن دربیمارستان
سیستم ها و اجزاء الکتریکی درون پوشش های عایقی قرار گرفته اند، اگر عایق بندی خراب شود جریان میتواند نشت کند
و به سمت زمین روانه شود که این مسیر ممکن است از طریق بدن بیمار یا اپراتور ایجاد میشود.
طبقه بندی تجهیزات
چندین روش برای حفاظت اپراتور و بیمار از جریانهای نشتی و آسیبهای الکتریکی وجود دارد.
کلاس ۱
تجهیزات کلاس یک از ۳ کابل اصلی تشکیل شده اند که یکی از آنها کابل زمین (یا سیم زمین) است.
بخشهای خارجی فلزی تجهیزات کلاس ۱ به این سیم زمین متصل شده اند، از این رو اگر در داخل دستگاه خطایی رخ دهد و به بدنه دستگاه برسد،
سیم زمین، جریان Fault خطا زمین متصل میکند. کنترلکردن مرتب دستگاه، موجب میشود نسبت به سالمبودن کانکتورها و اتصال به زمین اطمینان حاصل شود.
کلاس۲
این تجهیزات با دو مربع تو در تو، با مفهوم دوبل ایزولاسیون نمایش داده میشود. در این کلاس نیازی به اتصالات زمین وجود ندارد.
تجهیزات کلاس ۲ با دو پین اصلی تجهیز میشوند. خطا الکتریکی که داخل تجهیزات رخ میدهد،
آنقدر ضعیف است که نمیتواند خطرساز باشد، چرا که عایقبندی دوبل از بخشهای خارجی محافظت میکند.
کلاس۳
برخی از تجهیزات پزشکی درون بیمارستان با نشان دیفیبریلاتور (Defibrillator-Proof) طبقهبندی میشوند.
زمانی که دیفیبریلاتور بر روی بدن بیمار در حال دشارژ شدن است (در حال استفاده است) دارای نشان دیفیبریلاتور است.
تجهیزات با این علامت و نشان در هنگام استفاده نمیتوانند به بیمار آسیب برسانند.
تجهیزات با نشان دیفیبریلاتور میتوانند در طول دیفیبریلاسیون به مریض متصل باشند.
وسایل محافظتی – سیم و کابل نا ایمن دربیمارستان
بیشتر نواحی مراقبتی بیمارستانها از وسایل محافظتی پر شده است.
این دستگاه ها به طور مرتب با توجه به استانداردهای تدوینشده تست میشوند.
سطح حفاظت تعیینشده دستگاه بستگی به نوع تجهیزات متصل به آن و محل قرارگیری آن دارد.
سوئیچ های محافظتی
سوئیچهای محافظتی (Residual Current Devices- RCD)در بخشهای درمانی برای مشاهده و محافظت منبع اصلی الکتریکی دستگاه به کار میرود.
RCD جریانهای نشتی تجهیزات را اندازهگیری میکنند. اگر جریان نشتی مهمی در دستگاه رخ دهد، RCD جریان نشتی را ثبت میکند و منبع پاور تجهیزات را در مدت ۴۰ میلی ثانیه قطع میکند.
RCD بیمارستانی بسیار حساستر از RCD است که در منازل استفاده میشود. RCD بیمارستانی جریان نشتی به اندازه ۱۰میلی آمپر را حس میکنند.
خروجی منبع الکتریکی متصل به RCD لامپی دارد که هنگامی که جریان نشتی افزایش پیدا میکند، روشن میشود.
تابلوهای ترانس ایزوله بیمارستان
سیم و کابل نا ایمن دربیمارستان
از سال ۱۹۷۲ طبق استانداردهای VDE،IEC کاربرد سیستم جدیدی به نام سیستم ایزولاسیون الکتریکی در بیمارستانها، آزمایشگاه ها و مراکز درمانی توصیه شد.
این سیستم به طور کامل از واردآمدن شوک الکتریکی جلوگیری میکند و هم اکنون از تجهیزات ضروری بیمارستانها و آزمایشگاه ها به شمار میآید.
